Opisy

Na Czerwonym Karle trwa dzień jak co dzień − rozczarowany wynikiem wyścigu świń Lister wdaje się w dyskusję z Kotem o łosiach, które w XX-wiecznej Szwecji powodowały mnóstwo wypadków drogowych. W innej części statku Rimmer wyjaśnia Krytenowi, jak się przygotował na negatywny wynik zdawanego niedawno po raz kolejny egzaminu z astronawu. Odtworzywszy kopertę, Arnold z „filozoficznym spokojem” kontempluje rezultat egzaminu. Chwilę później statek wlatuje w radiowy zasięg stacji prowadzącej telefoniczną sprzedaż wysyłkową. Początkowo sceptyczni Kot i Lister, szybko ulegają pokusie kupna mieszadełka do napojów. Całkiem nie dziwnym zbiegiem okoliczności − przecież kosmos jest taki mały − w tym samym czasie Kryten przekazuje im wiadomość o napotkaniu opuszczonego statku, Trojana, jednostki typu Kwantowy Skrętacz, dumy Korpusu Kosmicznego. Lister ze słuchawką przy uchu leci z resztą karłowców na porzucony statek. Ponieważ kosmos jest taki mały, nie należy się dziwić, że do Trojana dociera wezwanie o pomoc.

Dlaczego Rimmer, zamiast od razu teleportować rozbitków, zwleka kilka godzin i po raz kolejny próbuje zdać egzamin?

Dlaczego załoga podejmuje rozbitków w mundurach oficerów?

Jak bardzo można wszystko spieprzyć, kiedy po kilku godzinach oczekiwania, Lister w końcu może złożyć skargę na zbyt długie oczekiwanie na przyjęcie zamówienia?

„ To tak, jakby tyczkarz wygrał złoto z pomocą wykałaczki. ”
„ Ta dziecina wydaje się lepsza od Czerwonego Karła.
Gruchot jest wolniejszy od prędkości mroku. ”

Rimmer potrzebuje pomocy w naprawie licznych usterek trapiących Czerwonego Karła. Nie może jednak liczyć na Listera, gdyż ten jest zajęty spijaniem się w trupa. Dave ma ku temu bardzo ważny powód − wie, że jak się porządnie ulula, następnego ranka zapomni, jaki to prezent sprawi swojemu ojcu za rok w dniu ojca. Gwarantuje mu to, że nie popsuje sobie niespodzianki, bo przecież jest on swoim własnym ojcem. Kryten również potrafi się rozerwać, jak chociażby zabawiając się w głuchy telefon z dystrybutorami kondomów, podpasek i innych dóbr. Dave, nim urżnął się na amen, zdołowany gadką Rimmera postanowił być lepszym ojcem dla swego syna. Komputerowy lekarz doradził mu, by dla swej pociechy był twardy. Lister tak też i czyni, a tymczasem Kryten z Rimzim przed odpaleniem nowego głównego komputera pokładowego wybierają jego wizerunek. Mając do wyboru wiele opcji, decydują się − a w zasadzie to Arnold o tym decyduje − na dwudziestopięcioletnią blondynę o słusznym rozmiarze piersi 36D. Nowy komputer, Pree (skrót od Śliczna), ma nie tylko atrakcyjny wygląd, ale i umie przewidywać zachowanie załogi z dużym stopniem prawdopodobieństwa. Na Karle następuje nowa era.

Jakie to straszne kroki podjął Lister wobec swego syna?

Czemu Pree spartoliła wszystkie naprawy, jakie pierwotnie dobrze wykonała?

W jaki to pokrętny sposób proszący się o wyrwanie zęba Lister oraz idiotyczne pytanie zadane dystrybutorowi mogą uratować karłowców przed zagładą, którą zgodnie z regulaminem chce im sprawić nowy komputer?

„ Pół butelki Gelfowego bimbru, i już nic nie czuję. ”
„ − Mam tylko jedno pytanie. Masz 21 lat lub mniej?
− Moje włosy mają mniej. Czy to się liczy? ”

Na kubki smakowe mięsożercy nic tak dobrze nie działa, jak dobrze wysmażone mięso. Lister właśnie usmażył sobie cudem znalezione smakowite kawałki, kiedy wpadł do niego Kot z zaproszeniem na partyjkę mini golfa w medilabie. Tam, pośród stołów do sekcji oraz basenów (zdecydowanie nie tych do pływania), można się świetnie zabawić. Mając na uwadze stygnące rarytasy, Dave odrzuca zaproszenie do zabawy. Wykwintny posiłek nie umyka uwadze Kota, wychodząc, zabiera ze sobą usmażone kawałki mięsa, pozostawiając Listera sam na sam z butelką sosu sojowego. Jakiś czas później Rimmer przyłapuje Listera z książką w ręku. Dave czyta lekturę obowiązkową na robotykę − opowiastki o sławnych ludziach. Zawiera ona mnóstwo ciekawych cytatów, których Arnold nic a nic nie docenia. Wymianę opinii o sławach przerywa im Kryten, informując ich o ciekawym urządzeniu znalezionym w przepastnych magazynach Czerwonego Karła. Prysznic odmładzający może ich biologiczny wiek cofnąć do osiemnastki, kiedy to dopiero sypał się im wąs. Niuans polega na tym, że urządzenie zrobiono w Szwecji i trzeba go samemu zmontować. Według instrukcji powinno to zająć mniej niż trzy godziny. W wykonaniu karłowców trwało to znacznie dłużej, zostało im kilka niezamontowanych części, a wygląd urządzenia tylko Listerowi przypominał ten z obrazka. Uważając, że jest dobrze, postanawiają wypróbować prysznic na skarpetkach Listera. Urządzenie jak najbardziej działa, tyle że zamiast skarpet promienie omiatają czwórkę bohaterów. Nieoczekiwanie dla nich przenoszą się na Ziemię. Niby od lat o to zabiegali, ale...

Czy rzucone pochopnie imię syna pewnego stolarza było nadaremne?

Jak Rzymscy legioniści mogą wpłynąć na zmianę biegu historii?

A jak może to uczynić niefrasobliwie zostawiona na stoliku książka do historii?

„ Setki razy ci mówiłem, żebyś nie czytał, to ci miesza w głowie.
To jakby chomik przesiadł się z kołowrotka do Astona Martina. ”
„ Przeszliście pół świata po osiem cytryn? ”

W sterówce na Listera czeka olbrzymia niespodzianka. Kryten zrobił mu tak wielgachnego kebaba, aż ciężko go utrzymać w ryzach. Zalany sosem komputer sypie iskrami i staje w ogniu. Piwo oraz dodatkowa porcja sosu gasi pożar. Nic wielkiego się nie stało, przecież została jaszcze jedna puszka browca. Królewski posiłek przerywa alarm. Czujniki wykryły na mijanym księżycu inteligentną formę życia. Dave, pomimo protestów Rimmera, by wypełnił raport z pożaru, rusza sprawdzić, co to za tajemnicze istoty. Tymczasem Kot w trakcie polowania na kosmicznego wołka spotyka Krytena. Kanciastogłowy przeprowadzał eksperymenty na kryształach wyizolowanych z pręta kwantowego. Uboczny efekt badań spowodował niesamowitą synchronizację myśli oraz działań Kota i Krytena. Po jakimś czasie Lister wraca na Czerwonego Karła, informując robota, że natknął się na MOPy. Spotkanie skończyło się utratą Starbuga oraz przywiezieniem na statek nieprzyjemnej niespodzianki.

Jak bardzo pomocna albo groźna może być siła synchronizacji?

Czy profesor Ronia uratuje genitalia Listera przed anihilacją?

Jak bardzo niebezpieczne potrafią być przepisy BHP?

„ Są wiecznie napruci, oddechem mogliby piaskować budynki. ”
„ Mówią językiem Śmiertelnego Zatkania.
Trudno to tłumaczyć, bez zatkania się. ”

Lister ma chandrę, tęskni za ludźmi − jakimikolwiek − ciężko mu żyć, jako jedynemu we Wszechświecie przedstawicielowi homo sapiens. Kryten nie potrafi go pocieszyć, jak i dystrybutor jedzenia o seksownym damskim głosie. Rimmer dostaje od kwatery głównej notkę o tym, że od trzech milionów lat nie stawia się na służbę i z tej okazji grozi mu degradacja do stopnia technika trzeciego stopnia. Dostał 24 godziny na wyjaśnienie sprawy. By nie zostać równym stopniem Listerowi, wymyśla szatański plan, który wiąże się z koniecznością przekupienia komputera medlabu. W międzyczasie Kot w formie szarady przekazuje reszcie załogi złą wiadomość.

Jak skończy się nieświadome podrywanie przez Listera dystrybutora nr 23?

Gdzie się posiał cały zapas papieru toaletowego ze statku?

Jaką przeszłość skrywał Lister przed resztą załogi?

„ A żeby cholerne konusy dostały skrętu kiszek. ”
„ Wiedziałam, że wrócisz, niegrzeczny chłopcze! ”

Rimmer na studiach nie ma lekkiego życia, jego ojciec poddaje go na oczach rówieśników eksperymentowi obnażającemu jego brak kręgosłupa. W spadku po surowym rodzicu została Arniemu jedynie holograficzna wiadomość, którą powinien odtworzyć zaraz po otrzymaniu oficerskich szlifów Korpusu Kosmicznego. Trzy miliony lat później śniącego o militarnych podbojach Rimmera budzi alarm. Na pokład Czerwonego Karła wdarł się intruz umiejący przenikać przez ściany. Zbzikowany droid Hogey przyszedł mścić się na Listerze za śmierć swojego brata. Wygrany z nim pojedynek będzie dla karłowców oznaczał zdobycie mapy Galaktyki z zaznaczonymi na niej skrótami, wrakami i ciekawymi planetami. Niestety mapa została ukradziona nieznającym się na żartach, morderczo nastawionym do ludzi Symulantom. W trakcie ustalania zasad pojedynku atakują oni Czerwonego Karła. Załoga porzuca mało ruchliwy górniczy statek, próbując uciec napastnikom Niebieskim Pigmejem.

Czy dowódca Symulantów potrafi ze spokojem przyjąć złe wieści?

Czy wiadomość od ojca Rimmera może zmienić niewesołe położenie załogi?

Czy Symulanci przestrzegają postanowień Konwencji Genewskiej?

„ Wy umrzecie. Ja nie żyję od dawna.
Miałem wyczucie, by umrzeć wcześniej. ”
„ A teraz jego ego jest mniejsze niż moszna skrzata po kąpieli w lodzie. ”